टिप्परमा उपचार नपाई झाडापखालाले तड्पी तड्पी ज्यान गुमाएका राजु सदाको शव परिवारका अगाडि एम्बुलेन्समा आयो

१३ असार २०७७ काठमाडौं । कोरोनाको उपचार त परै जावस यहाँ झाडापखालाले थला परेपछि जीवनजल गुहार्दा पनि नपाएर मृत्युवरण भोग्नु परेको तथ्य यो सरकारले देख्दैन । देशभर बनाइएका क्वारेन्टिनको अवस्था झन भयावह छ । व्यवस्थित छैनन् क्वारेन्टीनहरु ।

स्वास्थ्य सामाग्रीमा ब्रम लुट मचाइएको छ तर दाषीहरुले कारबाही भोगेका छैनन् । काम नलाग्ने किट भनेर स्वास्थ्य मन्त्रालयले गोदाममा थन्क्याएको ३० हजार किट फेरी त्यस्तै किट नेपाली सेनाले खरिद गरेर ल्याएको र प्रयोगमा छैन । के भएको यो देशमा ? किन नागरिक प्रति उत्तरदायी छैन सारकार ? यस्तै यस्तै परिवन्दमा सरकार फसिरहे नेपालीहरुले इटली, स्पेन र अमेरिकाको भोगाई भोग्न तयारी गरे हुन्छ ।

यस्तै भएको छ धनुषामा । आइसोलेसनमा मृत्यु भएका धनुषा हंसपुर नगरपालिका–७ पर्साहीका राजु सदाको परिवार यतिबेला भावविहल भएको छ । छोलाले उपचार त परै जावस जीवनजलका लागि तड्पीदा उनलाई जीवनजल समेत उपलब्ध गर्न नसक्ने स्थानीय सरकारका शिंहहरुबाट जनताले के आश गर्ने ?

तर प्रदेश सरकारले भने मृत्यपश्चात राजुको परिवारलाई पाँच लाख राहत दिने वचन दिएको छ । आन्तरिक मामिला तथा कानुन मन्त्रालयले घटनाको छानबिन गरी दोषीलाई कारबाही गर्ने पनि प्रतिबद्धता जनाएको छ । घटनाको छानबिनका लागि सरकारले एक समिति गठन गरिसकेको छ ।

यस्तो छ घटना
आफ्नो र परिवारको पेटपाल्न समस्या भएपछि भारतको चेन्नई हानिएका राजुले त्यहाँ मजदुरी गरे । लकडाउनका कारण उतै थनकिएका उनी मरेपनि परिवारको अगाडि मर्ने भनेर जेठ १४ गते चेन्नईबाट फर्किए । १६ वर्षीय कलकलाउदो राजु सदा घर जान पाएनन् । उनलाई गाउँकै क्वारेन्टाइनमा राखियो ।

अव्यवस्थित क्वारेन्टीनमा १० दिनपछि स्वाब संकलन गरियो र १४ दिनपछि नगेटिभ रिपोर्ट आयो । उनलाई सत्र दिनमा झाडापखालाले सतायो । उपचार त परै जावस उल्टै उपेक्षामा परे । कोरोना होइन, उनी झाडापखालाले ग्रस्त भएर तड्पी–तड्पी मृत्यु भोग्नु प¥यो । १६ वर्षे किशोर आइसोलेसनमा उपचार नपाएर तड्पी–तड्पी मृत्युवरण गर्न बाध्य पार्ने यो कम्युनिष्ट सरकारले भन्दा उनी बरु चेन्नईको सडकमा भिख मागेरै बसेको भए बाँच्थ्ये होला ।

यहाँ नागरिक झाडापखालाको सामान्य उपचार जीवनजल नपाएर मरिरहेको बेला सरकारले कोरोना उपचारका नाममा १० अर्बभन्दा बढी खर्च भएको बिल सार्वजनिक गरेको छ । सर्वसाधारणको स्वास्थ्यमाथि खेलबाड भइरहेको आम नागरिकले देखिरहेकै छन् । उदाहरण देखाउन जरुरी छैन प्रतिनिधिको रुपमा धनुषामा राजु सदा हेर्दा हुन्छ ।

भारतमा भोक भोकै ज्यान जाने डरले स्वदेश फर्किएका १६ वर्षीय किशोर उपचार नपाएर मृत्यु भोग्नु पर्दा सरकारलाई चिन्ता छैन । विपन्न दलित बस्तीका राजु सदाको आर्थिक अवस्था कमजोर भएकै कारण उनले उपचार पाएनन् । बहिरो सरकारले उनको गुहार सुनेन । १६ वर्षे कलिलो उमेरमै आम सपनामा तिलान्जली दिन बाध्य भए ।

चेन्नईको एक होटेलमा काम गरेर परिवारको आर्थिक जिम्मेवारी पूरा गर्दै आएका उनले अन्तत मातृभूमिमै उपचार नपाएर पीडा खेपी खेपी तड्पीएर मृत्युवरण भोग्नु पर्दा कहाँ छ सरकार ? कस्को हो सरकार ? उनले कार्पेट मागेका थिएनन् । हेलिकप्टर र गाडी मागेका थिएनन् । स्थानीय सरकारसंग गलो सुक्दा जीवनजल पानी मागेका थिए । तर यो सरकारले त्यहि पनि उपलब्ध गर्न सकेन ।

ृउल्टै राजु सदा जस्तै लाखौं युवाका अगाडि १० अर्बको विल तेर्सायो । बाँच्ने आशमा नगरपालिकाले लौवाखोरमा सञ्चालन गरेको क्वारेन्टाइनमा राखिएका राजु होटलबाट निकालिएपछि हिड्दै कहिले भोकै त कहिले चाउचाउ विस्कुट खाएर गाँउ पुगेका थिए । झाडापखालाले थनथिलो परेका राजुलाई जवरजस्ती कोरोना हो भनेर आइसोलेसनमा राखिएकोले उनको परिवारले हेरचाह गर्न पनि पाएनन् । गरिब रोएको सरकारले नसुनेको उनका बुवाको भनाई छ ।

अस्पतालको चरम उपेक्षाले स्वास्थ्य बिग्रिदै गएपछि ९ असारको बिहान करिब ४ बजे उनको निधन भएको थियो । अस्पताल जाँदा नगरपालिकाको टिपरमा लगियो तर मृत्यु भएपछि एम्बुलेन्समा राजुको शव घरमा लगियो । कस्तो सरकार नागरिक प्रति गैरजिम्मेबार किन ? समयमै उपचार किन गर्दैन र १० अर्बका विल उपचारका नाममै किन देखाँउछ ? आम चाँसोको विषय बनेको छ ।